Analiza techniczna to jedna z metod analizowania rynków finansowych. Opiera się ona na studiowaniu aktualnych i historycznych zachowań rynków, w celu przewidzenia przyszłych trendów cenowych różnego rodzaju papierów wartościowych, walut czy surowców.
Jej korzenie prawdopodobnie sięgają setek lat wstecz. Pierwsze wzmianki na jej temat ukazały się w książce Josepha de la Vegi.
Kolejny, ważny moment w ewolucji i powstawaniu analizy technicznej miał miejsce w Azji, gdzie pod koniec XVIII wieku została wynaleziona jedna z najbardziej znanych metod analizowania wykresów świecowych. W Japonii istniał rynek handlu ryżem. Niektórzy spekulanci tego rynku nanosili na papier zmiany cen za pomocą świec i później rozpoznawali formacje świecowe na wykresach. Najsłynniejszym graczem w japońskim handlu ryżem był Homma Munehis, którego uważa się za twórcę wykresów świecowych. Do dnia dzisiejszego metoda ta jest wykorzystywana i stanowi istotny element analizy technicznej.
Jednak dopiero w XIX wieku pojawiły się koncepcje, które ukształtowały współczesny wygląd analizy technicznej. Za „ojca” współczesnej analizy technicznej uważa się Charles’a Dowa, amerykańskiego przedsiębiorcę i dziennikarza, który sformułował pierwszą spójną teorię zachowań cen na giełdach.
Dow nie wydał książki ze swoimi koncepcjami, jednak zostały one opublikowane i usystematyzowane przez jego następców. Po raz pierwszy w pracy z 1903 roku pod tytułem „ABC of Speculation” S.A. Nelsona został użyty termin teoria Dowa.
Teoria Dowa była inspiracją do stworzenia kolejnej hipotezy, która miała istotny wpływ na rozwój analizy technicznej – teorii fal, przedstawionej przez amerykańskiego księgowego Ralpha Nelsona Elliotta.
Prowadził on szczegółową analizę ruchów cen na giełdzie i odkrył specyficzną formułę określającą ruchy rynku. Opierała się ona na założeniu, iż średnie rynkowe wzrastają w pięciu falach i zniżkują w trzech falach.
Swoje odkrycia po raz pierwszy Elliott umieścił w 1938 roku w książce „Teoria fal” oraz w serii tekstów opublikowanych w Financial World w 1939 roku. W roku 1946 Elliott napisał kolejną pracę – „Prawo przyrody- tajemnica wszechświata”, która stanowiła najważniejsze uzupełnienie wcześniej przedstawionej teorii.